دانش آموخته کارشناسی ارشد زراعت، گروه کشاورزی،دانشگاه آزاد اسلامی واحد گناباد، گناباد- ایران
چکیده
بهمنظور بررسی تاثیر سطوح آبیاری و نحوه تقسیط نیتروژن مصرفی بر عملکرد و اجزای عملکرد آفتابگران رقم ایروفلور، آزمایشی بهصورت کرت خردشده (اسپلیت پلات) در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در سال 1390 اجرا شد. تیمار آبیاری بهعنوان عامل اصلی در سه سطح آبیاری مطلوب، تنش رطوبتی در مرحله هشت برگی، تنش رطوبتی در مرحله گلدهی و تیمار نیتروژن بهعنوان عامل فرعی در سه سطح N1: 25 درصد کاشت، 50 درصد هشت برگی، 25 درصد ظهور طبق، N2: 50 درصد هشت برگی، 50 درصد ظهور طبق و :N3 50 درصد کاشت، 50 درصد در مرحله ظهور طبق اجرا شد. نتایج نشان داد تنش خشکی در مرحله گلدهی باعث کاهش معنیدار قطر طبق، وزن صد دانه و عدم کاهش معنیدار تعداد دانه در طبق و در نهایت کاهش 15 درصدی عملکرد دانه شد که از نظر آماری معنیدار نبود. در سطح آبیاری مطلوب تقسیط نیتروژن در سطح سوم نسبت به سطح دوم باعث افزایش بهترتیب نه و 16 درصدی قطر طبق و عملکرد بیولوژیک شد لیکن از نظر آماری این افزایش، معنیدار نبود، اما در شرایط تنش در مرحله هشت برگی، تقسیط نیتروژن در سطح سوم نسبت به سطح اول موجب افزایش معنیدار بهترتیب 12 و29 درصدی قطر طبق و عملکرد بیولوژیک شد و نشان داد که تقسیط مناسب نیتروژن در زمانی که گیاه با تنش مواجه نیست کارایی استفاده از نیتروژن را افزایش میدهد. بهنظر میرسد که گیاه آفتابگردان در هر دو مرحله رویشی (هشت برگی) و زایشی (گلدهی( نسبت به تنش خشکی حساس بوده و تقسیط مناسب کود در آبیاری مطلوب و تنش در مرحلهی هشت برگی نسبت به تنش در مرحله گلدهی جهت حصول عملکرد از اهمیت بیشتری برخوردار است.
ابتدای صفحه